Gisteren zat ik met m’n ouders in een restaurantje te eten toen ik aan de overkant van de straat ineens zo’n hippe moderne sprinter zag, die pas eind dit jaar met reizigers gaat rondrijden. Dat ze er al proefritten mee doen wist ik wel, maar ik kon het toch niet laten eens aan NS te vragen of ik er niet eens een kijkje in mag nemen. Dus, ik klom in mijn twitterclient:
@NS_online Zag ik net in Eindhoven een flirtende sprinter voorbij rijden. Als ik 't hééél lief vraag, mag ik 'm dan eens van binnen zien?
En sja, als ze je iets vragen moet je natuurlijk wel antwoorden, dus ik stuurde een tweet terug. Of eigenlijk, acht:
@NS_online Hoewel ik een hart van Gouda heb, komt af en toe ‘t harde in me naar boven. Gelukkig hebben ze me op ‘n Roodeschool geleerd (nadat ze mijn lesgeld Voorschoten) dat ik bij tijd en Wijhe niet meer de Beesd uit te hangen en mezelf toch Echt wat minder Goor te gedragen. Sindsdien ben ik heel lief, help ik altijd Onze Lieve Vrouwe ter Nood en sta ik nog iedere dag voor Anna Paulowna klaar met een Bloeme(ndaal)tje. Verder geef ik iedere dag de Dieren te eten en de Duiven wat broodkruimels. Ik ben dus best Zoet. Te(r)meer, we kunnen dus wel stellen dat ik op een schaal van Leeuwarden tot Sittard zo lief ben als Hoogezand-Sappermeer. Maar, misschien ben ik gewoon aan het IJl(st)en. Maar, als ik een kijkje mag nemen in de nieuwe Flirt-trein, zal ik dat moment heel lang K(o)esteren. En anders stel je niet alleen mij maar ook Ed te(n)Leur. En die moet dan heel sip elke dag door Gilze Rijen.
Heb ik je ooit verteld dat ik een tijdje invallend weerman ben geweest op FOK!?
Omdat ik wel van schrijven hou, heb ik zo nu en dan het weer bij gehouden en er artikeltjes over geschreven. Soms kwamen vrij frappante hersenspinsels daarbij mijn brein uitspuien, en ik heb de interessantste hiervan hieronder opgesomd:
———————————–
Waarde landgenoten, een waar drama staat op het punt om los te barsten. Timmer de ramen dicht, betreed de schuilkelders, want morgen wacht ons de ergste ramp in eeuwen; de moordzuidwester des doods. De storm komt vandaag ‘rustig’ op gang en brengt vandaag harde windstoten tot 75 km/u met zich mee. Het KNMI heeft voor vanmiddag een weerwaarschuwing uitgegeven voor de kustprovincies. Luchthaven Londen Heathrow laat weten te verwachten dat ook het vliegverkeer in Groot Brittannië en Nederland ernstige hinder kan gaan ondervinden van het weer, en van NS kun je verwachten… wat je van NS kan verwachten . In de rest van het land kan een klap onweer vallen, hoewel het later in de middag vanuit het westen weer wat op kan klaren. Morgen zal de storm in kracht toenemen, de weerwaarschuwing van het KNMI is imnmiddels ook van toepassing voor het hele land. Mocht je nog partytenten in de tuin hebben staan dan zou ik die voor die tijd maar eens binnenhalen. Dinsdag en woensdag neemt de wind wat rust met de nodige opklaringen.
Oh, en vergeet niet je klok te verzetten in verband met wintertijd. Minstens een meter!
Goedemorgen. Het is raar weer in Nederland. In de Randstad en op de Wadden kan er een spatje regen vallen. Twee zelfs. Sterker nog, misschien worden het wel zoveel spatjes dat het een hele bui te noemen is. Mocht u de spatjes tegenkomen, blijf rechts rijden en probeer ze met lichtsignalen te waarschuwen. Die lichtsignalen kunnen op meer punten van pas komen. Na de storm van afgelopen maandag zijn er rare dingen gebeurd in het land. In Eindhoven is gisteravond een grote zwerm zombies gesignaleerd. Ze trokken door het centrum alsof er niks aan de hand was, en dat terwijl het nieteens volle maan was. Het vermoeden is dat het komt door vervuilde regen, of zoals ze het in de zomer van 1978 noemden: ‘zure regen’. De verwachting is dat dit de komende avond niet anders zal zijn, want die spatjes kunnen tot meer zwermen van zombies en ander gespuis leiden. Ze zijn af te schrikken met vuur en te paaien met snoepjes.
Zombies bestormen centrum Eindhoven (Foto: Kees Stravers)
En vergeet niet: Niet alle zombies zijn eng, soms kunnen ze best schattig uit de hoek komen:
Om op te vreten of om door opgevreten te worden? (Foto: Kees Stravers)
Echt prettig weer is het niet, maar voor je erover gaat klagen: Wees maar blij dat het niet gaat sneeuwen. Daar heb ik een trauma aan overgehouden. Aan 26 januari 2013 om precies te zjin. Ik zette mijn fiets tegen de muur, stak mijn sleutel in mijn voordeur en liet daarbij mijn telefoon uit mijn handen glippen. Bam. Precies op dat ene stukje stoep waar geen sneeuw en ijs lag. Ik maakte de deur open en raapte de telefoon op en struikelde vervolgens over de drempel waarna ik en mijn geliefde juppenknuffel nu beiden op de grond lagen.
Toen ik weer overeind kwam bekeek ik mijn telefoon, het kleine barstje dat al eens eerder aan de onderkant verschenen was na een ongelukje veroorzaakt door een hele nare Breng-buschauffeur uit Nijmegen, had zich nu over inmiddels zo’n beetje het hele beeldscherm verspreid. Maar, alles werkte nog!
Vrolijk ging ik verder naar binnen en hing ik mijn mobiel aan de lader. Het lampje ging niet aan. Toen ontdekte ik hoe lastig het anno 2013 voor iemand als mij is om zonder mobiel te leven, zeker als je gewend bent om het wél te hebben. Ik merkte het meteen al, toen ik mijn verzekering wilde bellen: dat ging dus niet. Ik ben student, dus een vaste telefoonlijn heb ik niet. Dan voel je je toch even helemaal afgesloten van de buitenwereld. Maar, dat is verder irrelevant.
Sales. Veel mensen schrikken al als ze het woord zien. Niet te verwarren met Sale overigens. Dat mogen de mensen dan weer wel. Maar nee, het gaat over telesales. Van dat verschrikkelijke type dat je tijdens het avondeten zo lang mogelijk aan het woord houdt en je een dienst of product door de strot probeert te duwen. Heerlijk werk. Wist je dat dat nog best goed verdient? Als je een beetje een goede verkoper bent, hou je er maandelijks meerdere nullen netto aan over. Om het vaag te houden zegmaar.
Ik hoor een groepje collega’s bij de waterkoeler (ja ze bestaan echt) roddelen over een meisje dat aan de overkant werkt. “NEGENTIEN? Roept de één hardop met zijn opgengesperde surinaamse ogen. “Jep!” zegt de ander, “En ik had haar gisteren BIJNA. Komt nog wel. Ze zit iedere donderdag in The Move.”. Ik merk dat ik me teveel laat afleiden. “Gewoon negentien. Ik voel me smerig! Maar wel op een goede manier. Is dat raar?”, begint de ander weer. Dit is het moment waarop ik me herinner dat hij bijna dertig is. De ander, nog geen midden twintig, reageert “Welnee, merk je niks van.” Dat vind ik op mijn beurt weer smerig.
Ik besluit de volgende op mijn lijstje te bellen. Ohja. Project Ziggo omgeving Rotterdam, daar bellen we vanmiddag voor. Gerrit uit Pernis. Pernis, denk ik. Ik gniffel. Ik heb een brein dat bij het lezen wel eens een lettertje weg wil laten. Ik voel me smerig. Ik zeg tegen anderen dikwijls dat ik licht dyslectisch ben, zodat ze expres verkeerd uitgesproken woorden én grappig vinden, én het een aaibaarheidsfactor heeft. Gelukkig aaien mensen me zelden. Ik meen me vaag te herinneren dat de slotscene van de film TBS met Theo Maassen vlakbij Pernis is opgenomen. De opnamelocatie daarvan is af vlakbij een van de grootste ondergrondse bunkers die ons land rijk is. Maar misschien moet ik me meer met mijn werk bezig houden. Ik stel me maar voor dat Gerrit zich in die bunker bevindt en vind het wel een grappig plan. Zouden onze bunkers anno 2016 eigenlijk een kabelaansluiting hebben?
Gerrit. Het volgende lapje vlees dat nog even gaargebakken moet worden voor hij het bord op kan. Fuck alles, deze slepen we binnen. Maar, het wordt een uitdaging. Volgens het profiel wat we over hem hebben gekocht kan hij cynisch overkomen, is hij lastig om te halen maar heeft hij wel humor. Alleen niet het type humor dat in het voordeel van een telemarketeer komt. Verder staat er dat hij doorgaans aardig is, tolerant en niet racistisch. Ik besluit het op safe te spelen en mezelf de neutrale naam ‘Peter’ toe te wijzen. Gniffelend bij de gedachte aan bunkers druk ik op de belknop.
Er klinkt een lange piep uit mijn headset. Waarom hebben we anno 2016 3D curved LED TV’s met ingebouwd tosti-ijzer, maar nog altijd die irritante kiestoon tijdens het bellen? Dat ze daar bij dat stomme KPN, de vijand, eens wat aan doen.
“Gerrit”, klinkt het aan de andere kant. “Goedenavond”, besluit ik los te barsten en er geen speld tussen te laten komen. Geen spreektijd is geen weerstand, denk ik maar zo. “U spreekt met Peter van Ziggo en ik heb een fantastisch aanbod!”, vervolg ik enthousiast. “Supersnel internet, het meest betrouwbare netwerk, extra veel zenders met sport en films en dat allemaal voor maar 10 euro per maand extra!”. Zo, daar heb ik meteen alles op straat gelegd. Dit is de deal, wel zo duidelijk. Althans, ik kan natuurlijk nog in de prijs zakken. Maargoed. Meer verkoopprijs is meer bonus. Ik ben dit jaar pas twee weken op vakantie geweest en het is al bijna maart!
Ik vind het tot nu toe aardig gaan, maar Gerrit blijkt niet direct om. “Al kreeg ik het gratis, dan zou ik het nog niet doen, je moet echt met wat beters komen, iets van twintig euro per maand gestort op mijn rekening of zo”, antwoord hij. Ik zie mijn vakantie varen maar besluit razendsnel dat ik deze man wel maximale korting kan geven. Ik besluit dat ook te doen: “Dat kan natuurlijk niet -“. Hij onderbreekt me: “Dan stap ik niet over”. Ik krijg een blackout. Kut. Alsof hij als concurrerende golfer mijn bal voor m’n neus wegslaat. Ik probeer een nieuwe ingang te zoeken. Ik denk niet dat ik hem met welke prijs dan ook om kan halen. Ik peins en laat het secondenlang stilvallen. Dat gebeurt me niet vaak. Ik zie mezelf in gedachten voor een grote winkelpui met ingelijste A4’tjes met vacatures staan. De bouw. Misschien moet ik dat maar gaan doen.
Goed, terug naar het gesprek, waar ik door de telefoon heen zijn triomfantelijke glimlach haast kan horen. Ik besluit het over een andere boeg te gooien. Kabel is superieur aan ADSL op het gebied van internet en dat gaat nooit veranderen. Qua verbinding zal Ziggo dan ook altijd superieur blijven aan KPN. Als het over betrouwbaarheid van die verbinding gaat hou ik me overigens even op de vlakte. Maar dat terzijde. “Wist je dat wij van Ziggo als het echt moet wel tien maal zoveel MB’s door jouw modem kunnen knallen dan KPN ooit zal kunnen, en daarnaast – ” Weer onderbreekt Gerrit me, dit maal met een vraag: “Wat vindt jij eigenlijk van de telefoonverbinding op dit moment?”. Ik schrik en denk dat er iets mis is met mijn headset. Wist je dat callcenterheadsets al snel de honderd euro per stuk passeren? “Best oké”, reageer ik, “Ik kan u luid en duidelijk verstaan”. Dan volgt het moment waarom dit gesprek me nog jaren bij gaat blijven. “Dat is nou KPN, ik sta op dit moment in een ondergrondse bunker op vijf meter diepte van gewapend beton en nog heb ik uitstekend bereik.”
Alle salestrucs en productinformatie zweven mijn hoofd uit. In mijn hoofd begint de sollicitatiebrief richting aannemersbedrijf vorm aan te nemen. Moet je eigenlijk in pak of juist in versleten spijkerbroek naar zo’n sollicitatiegesprek?
“Ik hoor het al, u stapt niet over” deel ik Gerrit al opgevende mede. “Precies, dat klopt. Wist u trouwens dat u een club sponsort waarvan aanhangers poppen ophangen in het stadion?” reageert hij. Ik mis volgens mij een hele grote voetbalreferentie maar het zal vast niks positiefs zijn. “Fijne avond”, sluit ik maar af. “Succes Peter”, zegt hij alsof hij doorheeft dat ik het hard nodig heb.
Ik druk op de terminate knop, en gooi zijn telefoonnummer uit het systeem met de markering “Bel-me-niet register”. Niet dat we daar normaal iets mee doen, het is zelfs een leuke bellijst omdat het vooral bestaat uit het type consumenten dat ook naar programma’s als Kassa kijkt. Het type mensen dat dus vaak zo zacht als een eitje is en daar is dan weer makkelijk op te knallen tijdens het uitbellen. Maargoed, als mensen aanhalen dat ze in het Bel-me-niet register staan dan zeggen we dat het een foutje was en halen we hun nummer weg zodat we geen problemen krijgen. Nu misbruik ik het maar even. Ik Gerrit geen Ziggo aansmeren, niemand Gerrit Ziggo aansmeren.
In een openstaand kladblok begin ik inmiddels te tikken. “Geachte heer of mevrouw, hierbij solliciteer ik naar de functie van bouwvakker binnen uw bedrijf.” Ik voel me smerig.
Ps: Je hoeft me niet te haten. Ik heb nooit telesales gedaan. Eigenlijk is het enige waargebeurde uit dit artikel het geroddel over het meisje van negentien. Maar dat is Direct alweer een jaar of 10 terug. En tevens, Kusje.
Je ziet het goed! Het ontwerp van mijn website heeft een nieuw likje verf gekregen. Dat mocht wel, want de vorige layout (gebaseerd op “That Music Theme“ van Nuvio) ging alweer mee sinds 2013.
Het nieuwe ontwerp is gebouwd op de basis van een in februari gratis bij ThemeForest verkrijgbare html5 template “Airy“, van ene Darinka, wat ik samen heb gevoegd met de wordpress template “Minicard”. maar je zult het origineel er niet in terugkennen. Sterker nog, van het origineel is nog maar een paar regeltjes code hetzelfde gebleven.
Verder is mijn website nu grotendeels in het Engels, en een aantal interessante oudere weblogartikelen en artikelen van FOK! zijn vertaald naar het Engels. Hier heb ik me de afgelopen weken tussendoor mee vermaakt. Het vertalen dan. Maar ook het nog eens lezen.
Tot slot: Dit thema voor mijn website geeft wat meer rust en is niet meer zo “poef” en knallend als de vorige. Wat vinden we ervan?
I have made a weblog! Why? To celebrate the year in which my weblog exists for ten years! 10 years ago, trough a domain name I started my first weblog and write quite some articles. Mostly in Dutch. Now, in 2016, i spend most of my days talking in English, so I imagine it would be quite a good idea to start writing longer stuff (and bullshit) in English.
Usually when I announce something new, what follows is at least a year of radio silence. However, to make sure this page doesn’t stay completely empty, I took liberty of translating some of my older weblog posts to English.
For a while I wanted to change the layout of my longlasting website to a slightly more calm place. In 2014 i completely redesigned my website and it was a very complete but also busy looking website. Lately I wanted it to look a bit more calm, and I think I managed to do so. Here is a screenshot of the old site for comparison:
De afgelopen weken heeft de hogesnelheidsdienst Fyra van NS Hispeed volop in de media gestaan. Het onderwerp is breed uitgemeten en er is veel over naar buiten gekomen. Niet alleen hadden de spaghettiboemels veel vertraging en uitval, ook vielen er letterlijk onderdelen uit. Inmiddels is de ‘aldi-trein’ door de Belgische ‘Dienst Veiligheid en Interoperabiliteit der Spoorwegen’ (DVIS) van het spoor gehaald waardoor de dienst tussen Amsterdam en Brussel niet meer rijdt. Tussen Amsterdam en Breda rijdt Fyra overigens nog wel, met ander materieel.
Foto: Gerard Stolk / Flickr
Hoewel er mijns inziens veel verkeerde keuzes gemaakt zijn binnen NS Hispeed ligt niet alle blaam daar, maar voor een deel ook bij het feit dat grote projecten tegenwoordig europees aanbesteed moeten worden. In principe niks mis mee, want als een project goedkoper uitgevoerd kan worden, is dat natuurlijk alleen maar beter. Het is echter wel van belang om de kwaliteit van de uitvoering en bovenal het eindproduct in de gaten te houden, en het lijkt erop dat juist dát is misgegaan.
AnsaldoBreda heeft weliswaar op de aanbesteding van Fyra gereageerd dat ze de trein van het type V250 het goedkoopst konden leveren en daarbij zelfs aan de kwaliteitseisen konden voldoen. Het feit dat ze toen al een slechte reputatie hadden na een akkefietje met de Deense spoorwegen heeft blijkbaar niet meegeteld de aanbesteding, en daar ging het mis.
Radiostilte
De media-aandacht begon iets meer dan drie weken geleden, toen ‘reizigersorganisatie’ Failra de punctualiteitsstatistieken van de Albatrostrein voor de eerste maand publiceerde, iets wat door NS Hispeed zelf tot op dat moment angstvallig stil is gehouden. Deze statistieken zijn door de pers (als eerste het Algemeen Dagblad) opgepakt en daardoor bekend geraakt. De kans dat NS deze cijfers zelf gepubliceerd zou hebben acht ik persoonlijk erg klein, maar dat blijft natuurlijk speculeren.
De media zijn na het publiceren van die cijfers volop op de betrokken partijen gedoken. Ze heeft geen spaan heel gelaten van NS Hispeed en AnsaldoBreda in haar berichtgeving, en ook met het handelen van de overheid (indirect via het Ministerie van Financiën dat 95% aandeelhouder is van NS Hispeed) zijn ze niet zo tevreden. Ook belichten ze het feit dat de burger de dupe is van de problemen, mede omdat er nu geen fatsoenlijke treinverbinding tussen Nederland en België meer bestaat.
De media
Ik heb voor een studieopdracht eens wat beter naar de berichtgeving gekeken. Een aantal zaken zijn volgens het boekje van belang voor goede journalistiek. Nou kan iedereen daarop een eigen visie hebben, ik denk zelf dat het een goede basis is voor het fabriceren van goede berichtgeving. Hieronder bekijk ik een aantal van deze stellingen en hoe deze van toepassing zijn op de berichtgeving.
Het wezen van de journalistiek als discipline is verificatie van feiten en beweringen
Fyra in het RTL Nieuws
Een van die stelregels is het feit dat alles wat je als medium brengt geverifieerd moet zijn, liefst door meerdere bronnen. Verder is het wel zo netjes om alle betrokken partijen aan het woord te laten. Aan dat laatste zitten wel een paar haken en ogen, maar daar kom ik wellicht later nog eens op terug.
Wat betreft hoor en wederhoor is aan alle betrokken partijen in het Fyra-debacle ongeveer even veel ruimte voor reactie gegeven. Dit zijn onder andere: NS, NS Hispeed, NMBS, Rezigersorganisaties (Rover, Failra en Maatschappij voor Beter OV) de Nederlandse Overheid en AnsaldoBreda.
Over verificatie bij bronnen is weinig bekend, maar wel valt op dat de eerste ANP- en Novumberichten over de punctualiteitscijfers van janauri alleen gebaseerd zijn op de statistieken van Failra, en de artikelen in het AD en Telegraaf niet bij NS geverifiëerd zijn voor publicatie. Dit bleek ook wel toen NS later te kennen gaf dat de cijfers incorrect waren. Uiteindelijk bleken ze wel correct te zijn, alleen waren de cijfers anders geïnterpreteerd.
De beoefenaren moeten onafhankelijk zijn van degenen die zij ‘verslaan’
Iedereen reist wel eens met de trein, ook journalisten. 100% onafhankelijk is iemand dus nooit, en Nederlanders zijn erg goed in het vormen van een mening over de treinen die er in ons land rondrijden. Dat laatste zal bij Fyra niet anders zijn. Ik heb geen belangenverstrengelingen kunnen ontdekken tussen journalisten en betrokken partijen. Van mezelf zou ik het nog kunnen zeggen omdat ik familie heb die bij NS werkt en daardoor indirect toch wel bij het bedrijf betrokken ben. Het ontbrak me echter aan tijd om er een gedegen onderzoek naar te doen.
Journalistiek moet dienen als een onafhankelijke inspectie van de macht
Gezien de overheid meerdere belangen heeft in NS Hispeed en ook betrokken is geweest bij de besluitvorming rond het ontstaan van de Fyra-dienst, én op de hoogte was van de prestaties van de rijdende kruimeldieven vind ik dat het een goede zaak is dat de journalistiek er bovenop is gedoken. Zoals eerder al aangegeven vind ik dat de overheid steken heeft laten vallen, en daar heeft de media ook verslag van gedaan.
Zij moet ernaar streven zaken van belang te presenteren als interessant en relevant
Omdat Nederlanders ‘goed zijn in zeuren’ en omdat een groot deel van de bevolking van treinen gebruik maakt is er een groot raakvlak met de publieke interesse. Veel mensen zullen de relevantie dus hebben gezien, en de media heeft er dus niet veel moeite voor hoeven doen. Toch ben ik van mening dat de berichtgeving rond Fyra (en dus niet NS zelf, die in de afgelopen periode ook volop in het publieke beeld geweest is) nogal is opgeblazen. Het is geen goede zaak wat er aan de hand is, maar er is maar een relatief kleine groep mensen die er last van heeft.
Foto: Chandra Marsono / Flickr
Om maar even een tegenvoorbeeldje te geven: Ik acht de kans heel groot dat er per dag gemiddeld meer mensen last hebben van een niet werkende internetverbinding door domme fouten van internetproviders, dan dat er last hebben van een niet werkende fyra-treinverbinding door domme fouten van spoorvervoerders. Let op: Ik heb geen cijfers om deze stelling te onderbouwen, dus het is een beetje natte vingerwerk. Wel is het zo dat ik enige jaren aan ervaring op gedaan heb als medewerker van diverse internetbedrijven.
Zij moet het nieuws begrijpelijk maken en in de juiste verhoudingen plaatsen
Hoewel Fyra een zaak van belang is omdat de overheid erbij betrokken is geweest, ben ik van mening dat er veel teveel aandacht aan de zaak is geschonken in de media. Zaken worden voor de reiziger lastiger, maar niet onmogelijk. Verder is NS Hispeed i.t.t. NS Reizigers het geen openbaar vervoer, maar een commerciële dienst.
Burgers hebben ook rechten en plichten Hoewel Fyra een commerciële dienst is, heeft NS Hispeed een alternatief voor reizen naar België geboden in de vorm van een stoptrein van NS Reizigers. Van het in gevaar komen van rechten en plichten is nagenoeg geen spraken geweest, behalve het feit dat reizigers het recht hebben om geboekte tickets via NS Hispeed kostenloos te kunnen annuleren.
Conclusie
Zo zie je maar weer, er is genoeg te zeggen over de Fyra en de manier waarop we er met z’n allen over denken. Een deel van de bovenstaande feiten heeft natuurlijk invloed op hoe het volk over de spaghettiboemel denkt. Omdat je daar geen misbruik van mag maken is het het altijd goed om als journalist kritisch naar jezelf (en je medejournalisten) te blijven kijken.
Voor dit artikel heb ik NOS Journaal, RTL Nieuws, Algemeen Dagblad en FOK.nl (Novum en ANP) in de gaten gehouden. Ook heb ik gebruik gemaakt van informatie van reizigersorganisatie Failra.
Dit artikel is gebruikt voor een schoolopdracht aan de FHJ. Ik heb het aangepast en uitgebreid om ook voor mensen zonder vakkennis helder te zijn.
Je ziet het goed! Het ontwerp van mijn website heeft een nieuw likje verf gekregen. Dat mocht wel, want de vorige layout (gebaseerd op “CrystalX” van Nuvio) ging alweer mee sinds 2007.
Het nieuwe ontwerp is gebouwd op de basis van het wordpress template “That Music Theme“, van That Agency, maar je zult het origineel er niet in terugkennen. Sterker nog, van het origineel is nog maar een paar regeltjes code hetzelfde gebleven.
Headers en kleuren
De wisselende headers van mijn vorige website heb ik meegenomen, maar dan in een wat moderner jasje. Ook zitten er nieuwere foto’s in, en is het voor mij wat makkelijker geworden om meer foto’s toe te voegen.
Waar mijn favoriete kleur oranje op mijn vorige website slechts een achtergrondkleurtje was, komt het hier op veel plekken terug op een manier die dingen accentueert, maar niet de overhand neemt. De kleur groen is de ‘tegenhanger’ geworden, en moet voor afwisseling zorgen. Niet alleen in de pictogrammen bij berichten en pagina’s, maar ook bij de reacties komt de zachte tint terug.
Diepzinnige teksten
Op mijn oude website (en stiekem op heel veel websites die ik gemaakt heb) stond in de rechter onderhoek altijd een ogenschijnlijk diepzinnige leus vermeld. Gewoon, omdat het weer eens wat anders is dan een copyrightmelding of een RSS-feed.
Teksten als “Don’t break the rules, make the rules.” en “Love what your ears hear” stonden er altijd om een verdwaalde bezoeker even op te beuren. Op mijn nieuwe website hou ik die traditie in stand. Gewoon, omdat het kan.
But wait, there’s more!
Niet alleen het ontwerp is vernieuwd, maar de complete website is anders ingericht! Je komt niet meer meteen terecht op het weblog terecht, maar op een voorpagina waar alle onderdelen bij elkaar komt in één grote blije bende. Ook is het geheel wat meer ingericht op het bezoeken van de rest van de site en niet meer op het weblog. Wel zo handig, want er zijn veel blogloze periodes
Huisvlijt
De afgelopen jaren heb ik veel ‘stukjes’ geschreven, verhalen over het overnemen van de wereld en wietrokende hippies in de trein. Niet allemaal even zinnig, maar ze hebben wel een vast plekje gekregen, net als mijn artikelen van de FOK!Frontpage
Mensen met een radiohart gaan zich ook wel vermaken op mijn website, want ik heb de afgelopen jaren een grote rommelmap gevuld met heel veel radiofragmentjes en andere stukken ‘huisvlijt’. Ik ben momenteel nog bezig met de inrichting, maar verwacht hem hier binnenkort in de header. Leuk voor te luisteren, zegmaar.
4daagseradio
Omdat 4daagseradio een bijzonder plekje in mijn hart heeft heb ik er ook een plekje voor gemaakt op mijn website. Voor liefhebbers van de vierdaagse zijn er veel fragmenten te beluisteren van het jaarlijks terugkerende wandelevenement. Een groot deel van de dagcompilaties die ik de afgelopen jaren heb gemaakt is te beluisteren.
Wat vind jij?
Ik ben zelf erg tevreden met het nieuwe ontwerp. Dat mag ook wel, want ik ben er al meer dan een jaar geleden mee begonnen. Waar ik erg benieuwd naar ben is wat jij ervan vind. Graag hoor ik dat van je en ik wil je ook uitnodigen om me dat te laten weten! Dat mag hieronder in de reacties, maar ook op Facebook of Twitter!
Ik check en stap in. “Goede reis!”. “Dat bepaal ik zelf wel”, mompelde ik binnensmonds richting het paaltje. Maargoed, dat arme paaltje kon er ook niks aan doen. Ik besloot om dat er ook maar van te maken. Dat zou nog helemaal goed komen, zo kan ik achteraf wel stellen.
Ik vang een conversatie op tussen een man van in de dertig en een meisje van misschien net twintig. Hoewel, conversatie? Het is meer een soort monoloog te noemen.
“Mja, ik woon dus al een tijd op straat, en je maakt dan gewoon een hele hoop mee.”
– “Ben je aan de drugs?”
“Nee, niets. Drugs wil ik niks te maken mee hebben. Nooit niet.”
Hij ziet er ietwat onverzorgd uit met viezig haar zonder model, schoenen die ie al minstens een paar jaar non-stop draagt en over z’n jasje zal ik maar niet beginnen. Ik kijk naar mijn eigen schoenen. Hmmm, ja die mogen ook wel weer een plens water en een lik schoenpoets. Maar gezien mijn straat open ligt en ik dus door een zandbak moet iedere dag betekent dat ook meteen een polijstbeurt, en dat is voor leer dan net weer niet zo goed. Een weekje wachten dus nog, dan zijn ze klaar. Zal ik deze man ook maar het voordeel van de twijfel geven.
“Nouja, ik woon dus op straat en sinds die wietpas komen al die moffen naar mij toe om voor drugs te vragen. En sja, als ik dan nog maar 1 gulden heb en ik kan daarna voor 20 gulden eten dan zal ik dat toch moeten doen weetje, ik ben ook maar een eerlijk mens snappie?”
Het meisje tegenover hem is duidelijk ongeïnteresseerd en kijkt hem aan van “wat moet je van me?”. Ze ziet er best aardig uit, valt me op. ‘Me gusta’, zeg maar. Lang, bruin haar, iets langer dan ik en eigenlijk net iets te slank. Ik vraag me af wat haar afkomst is. Ze ziet er aan de ene kant best West-Europees (lees: Nederlands) uit, maar aan de andere kant ook weer niet. Achja, wat maakt het uit. Mijn aandacht zou ze normaliter alleen vanwege haar blauwe ogen al krijgen. Maar dat is verder irrelevant. Nu heeft ze vooral mijn aandacht vanwege de conversatie waar ze volgens mij onvrijwillig in verstrikt is geraakt.
Ze blijft hem stil maar met inmiddels redelijk wijd opengesperde kijkers aanstaren. Hij voegt er een “Hmh?”-achtig iets aan toe. Ze reageert na even twijfelen toch maar: “Maar, kun je dan niet-”
– “Nee tuurlijk kan ik niet aan werk komen!”, onderbreekt hij haar, “Hoe wil je werk vinden als je dakloos bent dan? Je moet daarvoor een huis hebben. En voor een huis heb je weer werk nodig. Dat is de visuele cirkel, snap je dat dan niet?”
Weer blijft ze hem aanstaren. Wederom totaal geen idee wat te zeggen.
Nijmegen. Een hoop mensen stappen uit, een hoop mensen stappen in. Inmiddels wordt omgeroepen dat de trein niet verder dan Breda zal gaan op last van de brandweer.
“Godverreflikkerse kankerzooi! Altijd wat met die godvergeten kuttrein. Komt allemaal door die kut kut kut Wilders. Dankzij hem is dat kut NS genationaliseerd.”
– “Geprivatiseerd bedoel je?” verbetert ze hem.
“Ach hou toch op, allemaal dezelfde natte pot. We hadden daar toen ik in Weert woonde ook al gezeik mee die kutvent. Zat je daar rustig op straat een jointje te roken en een biertje te drinken, kwam hij de politie sturen. Kutwouten. Je mag in dit land godverdomme al niet eens drinken ofzo weetje, komt de politie eraan. Ik doe niks illegaals anders.”
‘s Hertogenbosch. Eigenlijk Den Bosch. Maar, daar denken onze elitaire spoorwegen anders over.
De dame probeert zich er een beetje aan te onttrekken door aan de inmiddels passerende conducteur te vragen hoe laat de trein in Tilburg aan gaat komen.
Als deze na antwoord te hebben gegeven weer doorloopt krijgt hij toch nog even de schuld op zich gewezen: “Ja weetje, die top is wel in orde maar dat uitvoerend personeel doet gewoon geen flikker. Ze roepen niets om, ze fluiten niets om, niks. Het zit em allemaal in de communificatie. Daar gaat het mis bij dat gekke bedrijf. Wat dat betreft aan gaat kun je nog beter met de bus, alleen zijn die kutbusschauffeurs hufters, allemaal! Hufters. En die gare bussen zijn dan wel 100x zo duur. Kutbussen met hun economische groei. Alles wordt duurder en duurder. Maar dat is de schuld van Wilders, dat had ik al gezegd.”
Inmiddels schiet de frase ‘Stereotype linkse wietrokende hippie’ door mijn hoofd. Daarmee vat ik de beste man misschien iets te simpel samen, toch kan ik geen eigenschap aan hem ontdekken die daar niet aan voldoet.
Dan komt er een moment wat ik weliswaar met pijn in mijn hart al even aan zag komen: Station Tilburg. Ik heb eigenlijk zin om te blijven zitten om meer van dit verhaal mee te krijgen. Ik merk op dat het verhaal op ruwe wijze aan zijn einde gaat komen: de dame staat op en maakt aanstalten om de trein te gaan verlaten.
Jammer. Eeuwig jammer. Toch spring ik maar op uit mijn stoel om ook uit te stappen. Breda is een leuke stad, maar zo graag hoef ik het nou ook weer niet te zien. Bijna bij het klapdeurtje om de coupé te verlaten aangekomen hoor ik een blik schultenbrau geopend worden. “Jammer”, zegt onze dakloze vriend tegen zijn Nokia 1985, “Volgens mij had ik ‘r bijna binnen.”
Ik verlaat de trein met een brede glimlach om buiten een olijke jongedame schaterlachend de woorden “Like oh my god” in haar iPhone te horen roepen. Nou kan ik over precies die vier woorden ook weer duizend woorden schrijven, maar daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in, want zou het beeld dat je van de betreffende dame hebt waarschijnlijk ruïneren.
Deze opmerkelijke treinrit heeft plaatsgevonden in mei 2012.
While heading in for my train home, I scan my card at the scanner to check in. “Have a good journey”, it tells me. “I’ll decide that for my self, okay?”, I mumble on the inside. Then again, the poor scanner can’t be blamed for it. I decide to try to cheer up my grumpy mood and actually turn it into a good journey. And boy, would it become a good journey…
Upon entering the train, I stumble upon a conversation between a guy in his thirties and a quite cute girl who just might be about 20. However, instead of conversation, it could just as easy be called a monologue. Just the first sentence convinced me to pick a seath within a hearing distance:
“So, i’ve been livin’ on the streets for a while, and you just get a lot of new experiences that way.”
– “Are you on drugs?”, the girl asks
“No, nothing never, I hate drugs and never want to have to do anything. Never. Nothing.”
He looks quite dirty and uncivilized. His hair doesn’t really have a model, he seems to be wearing his shoes for at least a few years non-stop, and don’t even get me started on his jacket. I look down, at my own shoes. Hmmm. They could be cleaned as well. Then again, there are road works in my street which means I have to walk through sand every single day and that’s not very good for leather. Let’s wait for another week, then they should be finished. I’ll also give this guy the benefit of the doubt.
The guy continues. “Like I was saying, I live on the street, and ever since the weedcard they introduced (so only people with Dutch nationality could buy weed in shops), all stupid Jerries (Germans) come to me asking for weed. So, if I only have 1 guilder to spend and afterwards I have 20 guilders to eat from, I just have to do that. I’m only as much as an honest person, get it?”
The cute girl clearly isn’t interested in his story and looks at him if she wants to say “Why the hell are you talking to me?”. She looks quite nice, I must admit. Me gusta, even. Long brown hair, foolish eyes (this is not going to be a Muse reference), just a little longer than me and maybe just a little bit too slim for me. I wonder where she’s from. She looks western-European (aka Dutch) in one way, but in another way she looks different. Oh well, who actually cares. All you care about is reading more about the guy. Isn’t it funny how a dirty tramp in his thirties can be more appealing to you than a 20 year old hot girl? See, the world is not as sexualized as some people claim. Well, I have seen her and even just her heavenly blue eyes would draw my attention. Hoever, at the moment she mainly got my attention because of the conversation she unwillingly ended up in.
She keeps gazing at him with her beforementioned blue eyes. He adds something like “Hmh?”. This is where she seems to realize she can’t procrastinate giving a response for any longer. After doubting for a moment, she starts “But can you just-”
“Off course I can’t get a job!”, he interrupts her. “How the hell could I find a job? To get a job, you need to have a house. And to have a house, you need a job. That’s the visual cycle, don’t you get it?”
Once again she keeps staring at him, no clue on what to say. Luckily for her, they get distracted by the arrival of the train at the station of Nijmegen and the announcement that the train changed it’s final stop location because of a fire somewhere close to the rail track.
“Goddamn, stupid fucking cunts! There’s always something with this fucking stupid fuckety-fucktrain! Wilders (right wing extremist politician) is the one to blame it all on! He nationalized the stupid railway company.”
“Don’t you mean privatized?”, She tries to correct him. “Oh shut up about it, it’s all the same stupid stuff”, he says. “When I lived in Weert he already was a hassle to many of us. I hate him. Idiot. Imagine hanging around outside with your friends, and him showing up, only to call the police on us. Stupid cops. Isn’t this supposed to be a free country? I ain’t even allowed to drink a beer or the cops would come. I’m not doing anything illegal, am I? AM I? Well!?”
Just at the moment where he raised his voice to a level where the whole car could easily hear him (which was not really needed as the whole care seemed to be listening already), he was interrupted by an even louder voice announcing the next station. ‘s Hertogenbosch. “The woods of the Duke”. Actually the name of the city is different, because it’s called Den Bosch, which would be just “The woods”. But then again, our elitist railway company seems to have their own opinions about how cities are named. The lady tries to escape from the conversation by asking the conductor at what time the train was going to arrive Arrive in Tilburg.
After the conductor answered and moved on, he managed to get blamed as well: “Well, you know, the board of directors of these big companies are quite okay, it’s the low level employees who refuse to do anything but sit on their lazy asses. They don’t announce anything, don’t help. Nothing. Well, only if they can give you a fine for not having a ticket. They must keep all the money themselves. Anyway, It’s all about communification. That’s what this stupid company fails at. If only for that to be, you could just as well easier take the bus. Only those stupid bus drivers are haters. Fucking haters. And idiots. Fuckers. And, busses are at least 100 times as expensive as the train is. Fuck off with your stupid economic growth and inflation. Hyper inflation. That’s what it is. Everything keeps getting more and more expensive. But Wilders is the one to blame it all on. I already said that.
At this moment I gave him the label “stereotype left-wing weed addicted hippie with no life because of his own stubbornness and nothing else to blame”. I think it fits quite well. I haven’t been able to find a think about him that doesn’t fit this label.
Suddenly I notice the train is coming to a standstill and till this day it hurts to the very bottom of my soul: Tilburg. Not just my station, but also the girl’s. Shortly I doubt staying in the train for one more station just to figure out what he would say to the next person that were to make the mistake of sitting across him. The girl just left, and I decide to do so too. I hop out of my seat, and walk to the exit of the car. I like the next city. Breda, but not enough to go there for a stupid reason like this. Just when i’m about to reach the door to the exit of the car, I hear the sound of a can of beer opening. I turn my head to see him talking to a 1980’s style cellphone “Bummer. I was this close to banging her. Little bitch had a damn nice rack”.
I leave the train with a big smile and I have to put quite some effort in not bursting out in laughter. On the platform I spot the girl, also laughing and also talking to her (pink) iPhone: “like, oh my god!”. I could write another thousand words about exactly those four words, but I won’t. It would ruin the image about a seemingly beautiful girl you should have by now.
This remarkable train ride happened in 2012. I’ve published the original article in 2013, and in that year I also used altered parts of it for an article on the weather. Don’t ask. This article was translated to English on the 19th of February, 2016.
^WB
. In de rest van het land kan een klap onweer vallen, hoewel het later in de middag vanuit het westen weer wat op kan klaren. Morgen zal de storm in kracht toenemen, de weerwaarschuwing van het KNMI is imnmiddels ook van toepassing voor het hele land. Mocht je nog partytenten in de tuin hebben staan dan zou ik die voor die tijd maar eens binnenhalen. Dinsdag en woensdag neemt de wind wat rust met de nodige opklaringen.
Toen ontdekte ik hoe lastig het anno 2013 voor iemand als mij is om zonder mobiel te leven, zeker als je gewend bent om het wél te hebben. Ik merkte het meteen al, toen ik mijn verzekering wilde bellen: dat ging dus niet. Ik ben student, dus een vaste telefoonlijn heb ik niet. Dan voel je je toch even helemaal afgesloten van de buitenwereld. Maar, dat is verder irrelevant.
